رحمت به شیر مادر آن شاعری که گفت / زینب همان علی است، به زینب ملقب است
تاریخ وفات حضرت زینب را به فاصله یک سال و نیم پس از واقعه عاشورا ثبت، و اضافه کرده است، زینب بیش از این طاقت نیاورد فراق حسین را.
خاندان عصمت، الگو و اسوه کم ندارد، حتی در میان زنان هم، حرف برای گفتن و بانو برای نام بردن زیاد است، هرچند بسیار کم راجع به آن‌ها گفته و شنیده‌شده است. بااین‌حال به برکت خون سیدالشهدا (علیه السلام) و واقعه عاشورا، نام زینب (سلام‌الله‌علیها) همواره بر لب‌های شیعیان اهل‌بیت (علیهم السلام) مترنم بوده است. تاریخ، او را و مجاهدت او را خوب شناخت؛ هرچند ابعاد گوناگون زندگی وی را جز اندکی درک نکرده‌اند.
زینب (سلام‌الله‌علیها)، قرن به قرن، کشور به کشور، جبهه به جبهه تکثیرشده است، و هر جا "هل من ناصر"ی لبیک گفته‌شده، زینبی استوار ایستاده تا لبیک را به گوش جهانیان برساند.
برکت مگر جز این است که قرن‌ها به کسی تأسی شود، راهش ادامه پیدا کند، خلقی خود را در جای او و نقش او ببینند و دقیق بدانند در اوج مصیبت و بلا چطور جز زیبایی نبینند و چطور کمر راست کنند، که نه، سر خم نکنند.
چه خوشبخت بودند زنان مدینه که پای درس عقیله بنی‌هاشم می‌نشستند تا او برایشان قرآن تفسیر کند، عالمه غیر معلمه، از سرچشمه، حقایق را به جانشان بنشاند و سیرابشان کند. همو که حتی شام عاشورا هم نماز شبش قضا نشد.
زینب سلام‌الله‌علیها را نمی‌توان فقط در حادثه عاشورا دید، باید او را در کل زندگی بابرکتش جستجو کرد و شناخت.
زینب دختر است؛ زینت پدر، مشق کرده در مکتبش، آینه تمام نمای بلاغتش.
زینب مادر است؛ مادر سه پسر رشید، که هر سه فدایی امامشان شدند، هر سه امامشان را همراهی کردند، بااینکه پدرشان در مدینه مانده بود و همراه کاروان نبود: پسران تربیت‌یافته مکتب زینب بودند.
زینب همسری نیکو است؛ حتی اگر همسرش تا لحظه آخر همراه نباشد.
زینب خواهر است؛ خواهری که به‌غایت مادری کرده است برای برادرانش.
زینب عمه است؛ عمه‌ای که پناه بوده است برای بزرگ و کوچک خانواده برادرانش.
زینب سرباز است؛ سرباز سپاه حق، حافظ جان امام زمانش.
زینب تبیین‌کننده است؛ خطبه می‌خواند و فاش می‌سازد آنچه سپاه کفر سعی در پوشاندن آن داشته.
زینب عبد است؛ در علم و تقوا و عبادت در حد اعلا ظاهر می‌شود.
و زینب الگو است؛ برای همه مجاهدان. زینب‌های طول تاریخ، همواره مکمل جهاد شاگردان مکتب حسین (علیه‌السلام) بوده‌اند. و آوازه هر جهادی، رشادت هر شهیدی، تأثیر هر خونی، پایمردی رهروان هر مکتبی، از گلوی زینب‌های زمانه فریاد شده است.
برای شهید شدن باید مثل شهدا زندگی کرد، و برای زینبی شدن، زینب گونه باید زیست.
