تاریخ وفات حضرت زینب را به فاصله یک سال و نیم پس از واقعه عاشورا ثبت، و اضافه کرده است، زینب بیش از این طاقت نیاورد فراق حسین را.
خاندان عصمت، الگو و اسوه کم ندارد، حتی در میان زنان هم، حرف برای گفتن و بانو برای نام بردن زیاد است، هرچند بسیار کم راجع به آنها گفته و شنیدهشده است. بااینحال به برکت خون سیدالشهدا (علیه السلام) و واقعه عاشورا، نام زینب (سلاماللهعلیها) همواره بر لبهای شیعیان اهلبیت (علیهم السلام) مترنم بوده است. تاریخ، او را و مجاهدت او را خوب شناخت؛ هرچند ابعاد گوناگون زندگی وی را جز اندکی درک نکردهاند.
زینب (سلاماللهعلیها)، قرن به قرن، کشور به کشور، جبهه به جبهه تکثیرشده است، و هر جا "هل من ناصر"ی لبیک گفتهشده، زینبی استوار ایستاده تا لبیک را به گوش جهانیان برساند.
برکت مگر جز این است که قرنها به کسی تأسی شود، راهش ادامه پیدا کند، خلقی خود را در جای او و نقش او ببینند و دقیق بدانند در اوج مصیبت و بلا چطور جز زیبایی نبینند و چطور کمر راست کنند، که نه، سر خم نکنند.
چه خوشبخت بودند زنان مدینه که پای درس عقیله بنیهاشم مینشستند تا او برایشان قرآن تفسیر