در بیانات امام خمینی، در کنار حضـور اجتماعی زنان، تأکید بر خانواده و نقش های خانوادگی زن نیز دیده می‌شود و توجه بـه جایگـاه مادری در حدی است که مادری به عنوان بالاترین شغل بیان می‌شود و بر همـین اسـاس نقـش زن را بالاتر از نقش مرد می‌داند. ص۲۶۲
امام خمینی شرط این حضور را حفظ عفت عمومی بیان می‌کنند؛ کـه همـین مفهوم، مشارکت اجتماعی را با این گفتمان مشارکت اجتماعی در رویکرد غربی متمایز می‌کند. ایشان نقش زنان در پیشبرد انقلاب اسلامی را به دلیل نقش آفرینی خـود آنهـا و همچنـین تشجیع و تشویق مردان منحصر‌به‌فرد بیان کردند. ص۲۶۲
هر یک از این نقش‌ها را باید به عنوان یک طیف در نظر گرفت که از حد کمینه شروع می‌شود و به حد بیشینه می‌رسد. این حدود به لحاظ کمّی و کیفی صدق می‌کنند؛ نباید تصور آری یا خیر نسبت به این نقش‌ها داشت. مثالً: یک زن، یا کدبانو هست یا نیست؛ و یا از نظر فردی، یا متعالی است یا غیرمتعالی؛ و یا در اجتماع مشارکت دارد یا ندارد.
عنصر اصلی «نقش آفرینی سه گانه زن» است که در ارتباط با چهار عنصر دیگر یعنی
«هویت اسلامی زن» به عنوان منبع،
«روابط اسلامی زن و مرد» به عنوان بستر،
«ستم به زن» به عنوان عدم تحقق الگوی معیار و
«تهاجم فرهنگ» به عنوان معارض بیرونی تحلیل می‌شود. ص۱۹
🔸هدایت‌نیا (۱۳۹۵) در تشریح الگوی سوم زن، سه الگو را برای زن معرفی می‌کند؛
1️⃣الگوی خانواده‌گریزی که در گفتمان زن غربی معنا یافته؛
2️⃣الگوی خانه‌نشینی که متفاوت است با خانه‌داری _که اتفاقاً خانه‌داری امری نیکوست_ به گفتمان زن شرقی تعلق دارد؛
3️⃣الگوی خانواده‌گرایی که در گفتمان زن حقیقی یا همان الگوی سوم زن تجلی می‌یابد و به معنای اولویت‌دهی به خانواده است هنگامی که با تعالی فردی زن و یا مشارکت اجتماعی_سیاسی تعارض پیدا می‌کند. ص۱۸ و ۱۹
🔸سومین عرصه ای که [آیت الله خامنه‌ای] اشاره دارند حضور اجتماعی است؛ از عمده دلایل جواز این حضور، بیعت زنان در اسلام است که به عنوان یک امر لازم و یک مسئله زنده مطرح شده است (بیانات در دیدار جمعی از بانوان، ۱۳۷۹/۶/۳۰).
🔹بیش از چهل سال از انقلاب اسلامی می‌گذرد و با تهاجم فرهنگی بی‌وقفه دشمن به‌ویژه در حوزه زن و خانواده، بازخوانی و یادآوری اندیشه بنیانگذار جمهوری اسلامی در خصوص هویت زن، برای تقویت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف ضروری می‌نماید.
🔹امام خمینی(ره) در سال‌های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی، به تبیین چارچوب‌ها و اصول انقلاب اسلامی پرداخته‌اند و بارها متذکر شده‌اند که جامعه در مسیر رسیدن به جامعه اسلامی قرار دارد و هنوز در اول راه است. به تعبیر ایشان، زمانی می‌توان گفت مملکت، اسلامی است که تمام معانی که در اسلام است، تحقق یابد، زن و مرد اسلامی شوند و الگویشان حضرت رسول صلی‌ا...علیه و آله و حضرت زهراسلام‌ا...علیها باشند(۱). به تعبیری، حرکت از وضعیت موجود جامعه به سمت وضعیت مطلوب که اسلامی شدن در همه ساحت‌های زندگی فردی و اجتماعی است، فرآیندی و زمان‌بر است که ایشان، این فرآیند پیشرفت را با بیان لزوم خروج همگان از فرم غربی، بازگشت به فرم اسلامی(۲) و بیرون رفتن قبله‌ی غرب از اذهان نسل فعلی و نسل‌های آتی(۳) یادآور می‌شوند.
