بررسی کنش‌گری زنان در مجلس‌شورای‌اسلامی (بخش دوم)

تجاوز رژیم بعث به کشور، مسئله گروگان‌های آمریکایی، فعالیت مسلحانه گروهک‌های داخلی، ناآرامی در مناطق مرزی کشور، تحریم‌های اقتصادی و مسئله بی‌کفایتی رئیس‌جمهور از چالش‌های مهمی به شمار می‌رفت که مجلس اول با آن روبه‌رو بود. افزون بر این، مجلس اول برای حمایت از رزمندگان، قوانینی برای خانواده‌های نیروهای مسلح، مفقودان، جانبازان، مجروحان و اسیران به تصویب رساند که بیشتر جنبه حمایتی داشت.

دور دوم در حالی شکل می‌گیرد که اگرچه این مجلس نه در میانه‌ی راه، که انقلاب کماکان ریل‌هایی از جنس تغییر و نیز خوانشی متفاوت از خود را این بار در قاموس دفتر زرین دفاع مقدس تورق می‌کند. این دوره از مجلس با مشارکت حدود 65 درصد مردم کار خود را آغاز می‌کند. فارغ از عدم مشارکت احزاب و سازمان‌های سیاسی اپوزیسیون، بسیاری از احزاب و گروه‌های دیگر یا به‌حکم ارتداد و یا به دلیل عدم اقبال مردم نسبت به آن‌ها و به بیانی رساتر همگی در ایستگاه خیانت به آرمان‌های مقدس از قطار انقلاب پیاده شدند تا قبله‌ی دیگری برای آمالِ سَهو خود بیابند. در این دوره همانند دوره گذشته، زنان تنها چهار کرسی از مجلس را در تصرف دارند که این فاکتور کَمّی تا دوره بعد به قوت خود باقی می‌ماند. آغاز تجربه‌های بدیع با تفاوت‌های رویکردی در چارچوب قامت ج.ا به‌واقع زنانی در همان قامت و از جنسِ همان مبارزان انقلاب نیاز داشت؛ زنانی که برای نهضت در ساحت‌های مختلف انفاق‌ها کرده بودند. بدیهی بود که برای شروع این شدن نیز مرحوم اعظم طالقانی و مرحوم بهروزی و مرحوم دباغ و... به میدان بیایند تا به پشتیبانی امام، سازنده درک حضور زنان در بسترهایی فراتر از حریم خانه باشند.

در این موقعیت، زنان در مصاف با دو رویکرد سهمیه‌بندی و یا عدم آن‌، که متأثر از دو دیدگاه گفتمان غرب_اَبَر گفتمان انقلاب‌اسلامی است، مواجه هستند.