فرزند نه؛ حیوان خانگی آری!

عنوان روز جهانی بدون فرزند در وهله اول این تصور را به ذهن متبادر می‌سازد که هدف از تخصیص این نام به روزی خاص، همدردی با زوج‌هایی است که با وجود تمام تلاش‌ها، پیگیری‌ها و تحمل مشقات بسیار و عشق سرشاری که به داشتن فرزند از خود نشان دادند اما به حکم تقدیر، ناچار از این نعمت محروم ماندند. اما با اندکی جستجو می‌توان دریافت که بر خلاف تصور این روز مختص افرادی است که کاملا خودخواسته و آگاهانه تصمیم گرفتند خود را مقطوع النسل کرده (!!!) و فرزندی را به این دنیا نیاورند‌!

سه تصویر به ذهنم خطور کرد؛
تصویر اول کلیپ کوتاه و اثرگذاری(!) بود که مدتی قبل در فضای مجازی دست به دست می‌چرخید و زنی که سگ خود را گم کرده بود با پیدا کردنش او را در آغوش گرفته، خود را مادر توله سگ خطاب کرده و برای پیدا شدن فرزندش اشک شوق می‌ریخت.

کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود

عالمه غیر معلمه‌اش می‌خواندند همو که از کودکی درس توحید در کلاس پدر از بر می‌کرد. عقیله نیز به او می‌گفتند، چرا که بانوی خردمند بنی‌هاشم بود و همگان بدان معترف.

از بعدازظهر عاشورا، که خون خدا آخرین وداع را با حرم انجام داد، و پس از بازگشت ذوالجناح بدون امام به خیمه، ابعاد متکثر وجود مبارک زینب سلام الله علیها یکی پس از دیگری رخ می‌نمایاند. 
بانوی پرورش یافته در مکتب امیرالمومنین و صدیقه طاهره، علیهما السلام، لحظه به لحظه پس از شهادت امام و یارانش را مدیریت و راهبری می‌کند. از حفاظت از جان امام زمانش، تا نگهداری و مراقبت از اطفال سرگردان در بیابان، تا دلداری به زنان و مادران و داغدیده، تا صبوری بر همجواری با قاری کلام خدا بر نی، تا به جا آوردن نافله شب در اوج خستگی و فشار مصیبت، تا ایستادگی در مقابل یاوه گویان نامه فرستاده، تا ابلاغ رسالت حسین علیه السلام به مردم کوفه و شام با بلیغ‌ترین زبان، که یادآور خطبه‌های علوی بود برای مردمی که هنوز صدای علی علیه السلام را فراموش نکرده بودند...
اینها همه زینب بود، همو که اباعبدالله، امام زمانش، از او خواسته بود در نافله شب دعایش کند...

بایدها و نبایدهای الگوی سوم (۱۲)

تمدن نوین اسلامی جز با تدوین الگوی جامع دینی در موضوعات مختلف امکانپذیر نیست. استنباط و تبیین مبانی و معارف اسلام از منابع دینی، ضرورت طراحی الگوهاست.